بـا احــتــرام آمـد و بـی‌احـتــرام رفـت            با صـد سـلام آمـد و با والـسـلام رفت

آتش دوباره پا روی کاشانه‌اش گذاشت            با روضۀ شکـسـتنِ در از خـیـام رفت

بعد از عطش، فرات به پابوسی‌اش رسید            در اشکِ شرم، غرق شد و تشنه‌کام رفت

خـلـوت‌نـشـیـنِ پـردۀ نـامــوسِ کـبـریـا            همراه شمر و حرمله در ازدحام رفت

دَه روز پـیـش کعـبـۀ در انحـصار بود            با آن مـقـام آمـد و بـا ایـن مـقـام رفـت

مبـعـوث شد به گـریـه برای بـرادرش            پیـغـمـبـری که با سرِ سـرخِ امام رفت

پایش رمق نداشت، نمازش نشسته بود            در حالت رکـوع، به قـصدِ قـیـام رفت

داغ حـسـین، روضۀ یک خـانواده بود            این داغـدار، بـا تبِ چـنـد انتـقـام رفت

زینب عـقـیـلـة‌الـعـرب آمـد بـه کـربـلا            آئـیـنه‌دار فـاطـمه، حـیدر به شام رفت

خون‌گریه‌های ناحیه از این مصیبت است            سرچـشمـۀ حـلال، به بـزم حرام رفت